Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
wyrzekać — ndk I, wyrzekaćam, wyrzekaćasz, wyrzekaćają, wyrzekaćaj, wyrzekaćał 1. forma ndk czas. wyrzec (p.) 2. reg. «narzekać na kogoś, na coś, skarżyć się głośno; biadać, utyskiwać» Wyrzekać na dzieci, na zły los … Słownik języka polskiego
wyrzekać się – wyrzec się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie przyznawać się do związku z kimś, z czymś; wypierać się, zapierać się kogoś, czegoś; zrywać z kimś, z czymś, rezygnować z kogoś, z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrzec się rodziny, znajomych. Wyrzec się przyjemności,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzekać się — Wyrzec się świata zob. świat 35 … Słownik frazeologiczny
wyrzec — dk Vc, wyrzecrzeknę, wyrzecrzekniesz, wyrzecrzeknij, wyrzecrzekł, wyrzecrzeczony, wyrzecrzekłszy wyrzekać ndk I, wyrzecam, wyrzecasz, wyrzecają, wyrzecaj, wyrzecał, wyrzecany 1. tylko dk «wyrazić coś słowami, mówiąc zakomunikować coś; wymówić,… … Słownik języka polskiego
wyrzekanie — n I 1. rzecz. od wyrzekać. 2. lm D. wyrzekanieań zwykle w lm, reg. «skargi, lamenty, narzekania, utyskiwania» Głośne, płaczliwe wyrzekania. wyrzekanie się rzecz. od wyrzekać się … Słownik języka polskiego
odjąć — 1. Komuś odjęło rozum, zmysły, mowę itp. «ktoś przestał rozumnie myśleć, stracił przytomność, zaniemówił itp., zwykle pod wpływem silnych emocji»: (...) nawet się nie bronił. – Nie padł żaden strzał. (...) był tak zaskoczony, że odjęło mu mowę ( … Słownik frazeologiczny
odejmować — 1. Komuś odjęło rozum, zmysły, mowę itp. «ktoś przestał rozumnie myśleć, stracił przytomność, zaniemówił itp., zwykle pod wpływem silnych emocji»: (...) nawet się nie bronił. – Nie padł żaden strzał. (...) był tak zaskoczony, że odjęło mu mowę ( … Słownik frazeologiczny
ołtarz — 1. podn. Poświęcić, złożyć, składać coś na ołtarzu ojczyzny, sztuki itp. «ofiarować, ofiarowywać coś, wyrzec się, wyrzekać się czegoś dla dobra ojczyzny, sztuki itp.»: Następne pokolenie – Kolumbów 1920 hojnie złożyło własną krew na ołtarzu… … Słownik frazeologiczny
biadać — ndk I, biadaćam, biadaćasz, biadaćaj, biadaćają, biadaćał «głośno wypowiadać żale; wyrzekać, skarżyć się, użalać się, lamentować» Biadać nad sobą (przed kimś). Biadać z powodu utraty czegoś, nieszczęścia. Biadać, że się o czymś zapomniało … Słownik języka polskiego
kawałek — m III, D. kawałekłka, N. kawałekłkiem; lm M. kawałekłki 1. «niewielka część jakiejś całości; odcinek, fragment, urywek czegoś» Kawałek chleba, mydła, papieru, tortu. Nauczyć się kawałek wiersza. Przepisać kawałek tekstu. Brać kawałek czegoś, dać… … Słownik języka polskiego
